L’esperto conoscitore della musica piemontese Paolo Sirotto ci parla della cantante Isabella Maria Zoppi, in arte Isa, in questo suo articolo, apparso a suo tempo sulla rivista “Piemontèis ancheuj” (m.j.).

Fonte: Piemontèis ancheuj

I sai nen s’i l’eve faje cas, ma quandi as parla ‘d mùsica an lenga as na parla squasi esclusivament al maschil: Roberto Balocco, Gipo Farassino, Renzo Gallo, Mario Zaffiro, Maurizio Martinotti, Enzo Vacca… e la lista a podrìa ‘ndé anans për un bel tòch.

Tutun, sensa torné a j’ani ‘50/’60 con, ad esempi, Marta Tomelli o Franca Frati, da j’ani ’70 an peui a-i é staje tante vos fominin-e ch’a l’han dàje un bel contribut a nòsta coltura.

Da Donata Pinti (fondatris, con Alberto Cesa, dij Cantovivo e ancora an bela atività ancheuj) a Betty Zambruno a Laura Conti.

A-i é peui na vos ch’a l’é nen conossùa com’a meritrìa. O përlomeno a l’é pì conossùa da “j’addetti ai travaj” che nen dal gran publich. A l’é cola d’Isabella Maria Zoppi, an art Isa.

Figura decisament original ant ël panòrama musical piemontèis, Isa a divid soa atività an mila manere: autris ëd biografie musicaj (ad esempi Gianmaria Testa e Paolo Conte), dë studi an sla canson piemontèisa e an sla canson d’àutor a Turin (Dalla città le montagne, Canzoni al Valentino), ‘d conte (L’arte dell’insonnia).

Ma dzortut a l’é autris ëd cd con canson an lenga o, comsëssìa, con un bel përfum ëd Piemont.

Nà a Sanremo ma con rèis bin fongà an Monfrà (Mongardin për la precision), già da sò prim cd surtì dël 2003, Disoriente, a l’é segnalasse al Premio Tenco për l’originalità ‘d soe composission, andoa a arsàuta particolarment Rosa Rosèta: un bel valzer musette con l’arfren ch’a son-a parèj: “Ròsa rosèta andoma a balé/ a-i manca mach na stissa e ta vesta neuva/ am farìa strabioché, Ròsa Rosèta/ lenga ‘d sucri cheur ëd veder/ sempre per sempre per quanto ce n’è...”.

La particolarità ch’a rend Isa ùnica ant ël contest ëd nòsta mùsica (e n’ecession ‘dcò an cola nassional) a l’é ‘l fàit d’esse autris sia dle mùsiche sia dij testi dle canson.

Discors che a l’ha nen impedìe d’avej ‘d colaborassion motobin prestigiose ant la produssion dij sò travaj: con Isa a l’han travajà nòm avosà come Max Manfredi (con ël qual a l’ha colaborà ant un cd d’omagi a la mùsica genovèisa: Porta dei Canti.

Fabrizio de Andrè a l’avìa definilo quaich ani fa “il più bravo di tutti”), Alessio Lega (vincitor dël Premio Tenco ant ël 2003), Roberto Bartoli, Paolo Archetti Maestri (leader dij YoYo Mundi… a propòsit: che meravija ch’a l’é sò ùltim cd Munfrà ma che dërmagi ‘l librèt con la grafìa piemontèisa completament cioca!), Davide Ronfetto e Silvia Starnini.

Particolarment important a l’é ‘l travaj che Isa a l’afrontà, pròpe con Alessio Lega, ant ël lìber Dalla città le montagne, andoa ansema a në studi pì che aprofondì ansima a tut lòn ch’a rësguarda la mùsica an Piemont, con riferiment ëdcò a tuti j’artista ch’a l’han parlà ‘d Turin (un për tuti Lucio Dalla, dzortut ant l’Lp Automobili), a l’ha realisà un cd ëd “cover” andoa a l’ha personalisà na vinten-a ‘d tòch ëd tante vos ëd nòsta coltura motobin diferente tra ‘d lor (da Gipo a Lalli, da Fred Buscaglione ai Cantacronache, da Alberto Cesa ai Mau Mau) con un ghëddo tut à fait particolar.

Isa, da ‘n bel pòch ëd temp, a l’é an camin a pronté ‘l proget d’un cd dedicà ai dodes mèis ëd l’ani.

A sarà na bela sorprèisa për chi a speta quaich novità an lenga e për gavesse dai sòlit clichè ‘d chi a dis che an piemontèis a esisto sempe mach le sòlite ròbe.

E a dimostrassion che se un a val, a l’é nen important an che lenga a canta, Isa, con La canson, un dij tòch ch’a faran part ëd cost cd, ant ël 2011 a l’ha vagnà ‘l Premio Ivan Graziani an Abruss për ël testo pì bel.

S’i veule dëscheuvre quaicòs ëd pì, i peule ‘ndé an sla ragnà: www.myspace.com/nonsoloisa.

Belessì i podreve scoté n’àutra anticipassion dël neuv cd: na version da pel d’òca d’un-a dle pì bele poesìe ‘d Dumini Badalin: Ginòta.

A l’é vera… a l’é n’ecession a lòn ch’i l’hai dit prima an sël fàit che Isa a l’é na cantautris, ma ‘ndé a sent-la.

Doe froje, ‘n contrabass, na frisa ‘d pianofòrt e na bela vos.

A-i va nen tant rabel se un a l’ha quaicòs da dì! I son convint ch’i trovereve na neuva amisa!

Paulin Siròt