Ho interpellato l’amico Paolo Sirotto, esperto conoscitore della musica piemontese, per avere notizie di Paulin, cantautore torinese degli anni ’70 del secolo scorso del quale avevo qualche confuso ma divertente ricordo.

Sirotto mi ha inviato questo suo articolo, dedicato appunto a Paulin, apparso sulla rivista “Piemontèis ancheuj”, che condivido con i Lettori di “Civico20News” (m.j.).

Fonte: Piemontèis ancheuj

“Eri nata nel Kentucky, e mi ‘d gran pòchi...”.

Che maravìa la tecnològìa! Internet, ad esempi!

Un as treuva verament con ël mond an man! E a peul esse util fin-a për trové d’informassion che un a a l’avrìa mai chërdù ‘d podèj avèj.

A l’era na vita ch’i vorìa scrive su ‘n përsonagi che, second mi, a l’é un dij pì important ëd nòst panorama musical, ma dël qual i savìa praticament gnente fin-a a na desen-a ‘d di fa.

Peui a l’é vnume n’idea fòla.

Prové a sfojé l’archivi stòrich ëd la Busiarda (andé a vëddlo. A l’é verament un giojelin!). I preuvo a buté ‘l nòm (o mej ‘l nòm d’art përchè ch’i era gnanca sigur ëd col ch’i l’avìa an ment mi) e ‘l periòd.

Ma a-i seurt un bel gnente.

Antlora i gavo ‘l periòd e i preuvo torna. Cheicòs a bogia. Ansi!

I treuvo la reclame dle cassiëtte d’”A nòstra ca”, dont mè përsonagi a l’é stàit na colòna e, dzortut, na fiamenga intervista che Renato Scagliola a l’ha fàje a giugn dël 1976.

I la duverto con na serta emossion e i dëscheuvro che sò nòm ver a l’era Paolo Penco, ch’a l’era dël ‘37, ch’a l’avìa fàit na vita verament da bohemien (camionista, òsto an colin-a gestor ëd la sede dj’alpin ecc.), ch’a l’avìa sinch fieuj e che a-j piasìa nen tant canté an publich.

As parla ‘d sò ùltim disch “Paolin oggi” (che mi i l’hai trovà dòp n’arserca durà 25 ani bondosa al mercà dle pùles ad Ast quaich ani andarera e che i chërdìa a fùissa l’ùnich che a l’avèjssa fàit!) e i dëscheuvro ch’a l’é n’archeuita; squasi, për dila con chi a sa le còse, un best of.

Ma am basta ancora nen.

E antlora, vist che coma Paulin an sla ragnà as treuva gnente, i preuvo a buté su Google “Paolo Penco, canzoni piemontesi” e a-i sàuta fòra n’àutr sit, ch’i conossìa già, Il negozio di Euterpe, andoa as fà la recension ëd mila e mila disch introvabij. E lì i leso ‘l coment a ‘n sò 45 gir ch’a l’ha adritura na canson an italian. A-i é cheich intervent ëd përson-e ch’a parlo ‘d chiel. Un a scriv ch’a l’ha butà su Youtube (sempe viva la tecnològìa!!!) un video andoa a canta e  i vado sùbit a  serchelo.

A-i é dabon. A l’é ‘l video dla partecipassion, ant l’edission dël 1971, a Senza rete. Paolo Villaggio a lo ciama an sena e a lo presenta contand a la lesta soa stòria. Paulin, cost ël nòm d’art con ël qual a l’era conossù a Turin, a l’é a sò debut an television.

I vëddo n’omnasson (fin-a Villaggio a lo definiss na montagna umana) emossionà coma pòchi. La prima canson, Aveva gli occhi verdi a l’é, passeme ‘l termo, un tragedion.

Ma che bel sente parlé dla Gran Madre an sla Rai dj’ani ‘70.

La seconda, un pòch pì alegra, Un sabato o l’altro i la conossìa përchè i l’avìa sentula pròpi su A nòstra ca (con ël divertent intervent final ëd Luisella Guidetti ch’a lo pija an torta për la decision ëd canté tricolor...).

I son emossionà ‘dcò mi.

Paulin a l’é na vos dabon tròp importanta përchè a peussa esse dësmentià parèj.

An vrità quaidun ch’a l’ha portà anans sò travaj a-i é. 

Daniele Lucca, ad esempi ant lë spetacol ëd Marco e Mauro, Piemontesìa e ‘dcò ij Taròch a l’han ant ël repertòri quaich canson.

Ma còs’a l’ha ‘d particolar la produssion ëd Paulin?

Prima ‘d tut la vos. Na vos che, an quaich manera, a ‘rciama na frisa cola ‘d Gipo. Bela, càuda, profonda. Cole vos ch’at lasso quaicòs andrinta.

E peui le canson ch’as peulo divide an doi filon.

Un squasi ‘d marca fransèisa, malinconiose ma mai triste. Con na poetica (belessì a venta arcordé la colaborassion con Mario Castagneri) ch’a toca an profondità chi a jë scota.

Canson coma L’ùltim bërlandin ëd Turin, Che bel, Strassé, e dzortut, Fate coragi a fan core ‘d ver e pròpi frisson an sla schin-a për la profondità dle descrission dij moment ëd vita ch’a conto.

L’àutr filon nopà a l’é decisament pì scansonà.

Con cost i vnoma a conòsse l’alter ego ‘d Paulin, col Berto Cresto, squasi un Casanova dla Feroce, ch’a passa da n’aventura galanta a l’àutra con sò motobin personal gir dël mond ëd l’amor, tra n’inglèisa, na svedèisa, na spagneula e na merican-a (dël Kentucky, coma da citassion al prinsìpi ‘d cost tòch) ch’a-j na fan vëdde d’ògni sòrt.

A-i manca nen la stòria dël barachin tradì da la fomna ch’a së sfòga con sò Fox ëd le mudande andoa a conta ch’a son nen tant ij còrn ch’a-j fan mal ma ‘l color rasa ‘d vin ëd le mudande dl’amant ëd la fomna!

Figura completa cola ‘d Paulin.

A l’é fin-a stàit ator con Mario Ferrero ant j’ùltim ani dl’atività ‘d cost monument ëd nòst teatro, con Luisella Guidetti, Beppe ‘d Moncalé, Armando Rossi e tanti àutri.

Rivà a sta mira tutun i l’hai damanca ‘d voi.

Mi i sai che Paulin a l’é mancà pròpi giovo, i chërdo vers la metà dj’ani ‘90 ma i sai gnente ‘d pì.

Se quaidun a l’avèissa ideja ‘d quandi a l’é capità e quaich neuva pì aprofondìa dla soa produssion discografica (su Il negozio d’Euterpe  as parla ‘d na cassiëtta a bindela, ad esempi) am farìa un gran piasì s’as butèissa an contat con mi a travers la redassion ëd Piemontèis ancheuj.

Con n’amis a l’é da tant ch’i l’oma ‘l seugn d’arcordé an sla ragnà, an manera un pòch pì completa costa figura così pòch conossùa dla nòsta coltura.

Quaich neuva a l’ha già damla Jean Porta, ch’a l’ha conussulo bin an mila spetacoj fàit ansema.

Iv ringrassio an anticip.

E arcordeve sempe che, com’a cantava chiel ant La canson dij lòfi  “Chi ch’a dis che ‘l vin a fa mal a conta na bala fenomenal...”

                                                                              Paulin Siròt