Fonte: “Piemontèis ancheuj”

Parland dël pitor Ferruccio Piovano a-i son nen tante còse da dì përchè a l’era na përson-a normal, tranquila e riservà.

Chiel a l’era nà a Cambiagn ant ël 1910. Soa famija a l’era trasferisse a Turin e fin-a da fiolin Ferruccio a l’avìa manifestà d’intension assè seriose vers ël mond ëd l’art e già da motobin giovo a l’avìa pijà ’d lession ëd dissègn da Pier Celestino Gilardi.

Sò pare, òm pràtich, a pensava a ’n futur concret për ël fieul e parèj a l’avìa anandialo a jë studi clàssich e peui a coj ëd Chìmica a l’Università ’d Turin, andoa che ’l giovo a l’avìa pijasse la làurea. Contut ch’a l’avèissa cost tìtol dë studi, ch’a l’era vagnasse con pien vot për fé content sò pare, soa passion për la pitura a l’era tutun semper bin fòrta e chiel, abandonà le fòrmole chìmiche, a l’era dedicasse dël tut a lë studi dla pitura frequentand për sòn, bin soens, lë studi dël sever pitor Giovanni Guarlotti, dal qual a l’avìa avù na satìa impostassion ant ël dissègn e ’nt la pitura. Ël giovo a l’avìa ’dcò avù l’ocasion d’espon-e ij sò prim paesagi e për sòn a l’avìa arseivù motobin d’arconossiment e d’opinion favorevoj.

Ferruccio Piovano a l’era cit dë statura e j’amis a lo ciamavo «Piovanuccio», parèj col ëstranòm simpàtich a sarìa portaslo apress për tuta la vita.

Ant ël 1930 a l’avìa ’ncaminà a espon-e a la Promotris ëd le Bele Art e peui al Cìrcol ëd j’Artista ’d Turin. Ant ij prim ani dòp ëd la guèra a l’avìa frequentà la Lìbera Academia dël Nù, ma pì për mantense an esercissi con ël dissègn che për ël vorèj pituré figure o ritrat.

Chiel a l’era assè riservà e con soa timidëssa a l’avìa passà da ràir ij confin dël Piemont con soe euvre, an compens a l’era semper present a tute le manifestassion artìstiche ch’as tenìo a Turin e ’nt j’anviron. Parèj a sarìo staje ’d soe mostre a Susa, Ast, Lissandria e Canej. Mach na vira sola a l’avìa portà ij sò quàder a Riccione. Për ij sò travaj a l’avìa arseivù motobin ëd premi e ’nt ël 1964 a j’assegnavo na gròssa midaja d’òr da part ëd la Comun-a ’d Turin. Vàire a son ëstàite soe mostre al Piemont Artìstich e Cultural e an diverse d’àutre associassion colturaj turinèise coma le doe bele esposission ëd dissègn ant la sede dla Famija Turinèisa.

Soe conossense ’d chìmica a sarìo staje ùtij për tuta la vita përchè, mentre ch’a travajava e a piturava, a seguitava a studié la composission dij color e soa arzistensa a la lus; parèj a l’avìa sperimentà vàire técniche ’d pitura su ’d materiaj divers da la sòlita tèila dij quàder (tèile, bòsch massiss, compensà, faesite e via fòrt) provand ëdcò la reassion dij color e dle vërnis con j’agent atmosfèrich. Fra ij so tentativ a son ëstaje ’dcò coj con la técnica divisionista con ëd piture ’d pcite dimension ma con d’arzultà pì che significativ.

Ferruccio Piovano, con sò caràter dël tut piemontèis, d’òm bin educà, chiet e fin-a na frisa tìmid, bin ch’a fussa semper present a le manifestassion artìstiche, a l’ha semper travajà an solitùdin e tenendse lògn dal ciadel ëd le crìtiche e da le ghëmmonà ’d certi ambient satì ’d polìtica.

Sò mond ëd pitura a l’era caraterisà da la calma dasianta dij paesagi, da le colin-e, da la fiòca, da le veje stra ’d periferìa, dai vas ëd fior, dai lagh, dal longh Pò e dal mar lìgur andoa ch’a passava mincatant soe vacanse.

An silensi, sensa dëstorbé tròp, ant la midema manera ’d coma ch’a l’avìa vivù, l’amis «Piovanuccio» ant ël 1981 a lassava ij sò penej su costa Tèra për monté su vers l’eternità; con nojàutri a l’é restaje sò mond na frisa romàntich, ma descrivù con tanta onestà ant ij sò quàder.