Giovanni Guarlotti

ëd Ferdinando Viglieno - Cossalino

Fonte: “Piemontèis ancheuj” 


Ant ël 1869 a nass a Gajà (Noara) Giovanni Guarlotti.

Le notissie su soa infansia a son pitòst ëscarse ma i soma che, giovo giovo, a s’iscriv a l’Academia Albertin-a dle Bele Art ëd Turin e a dventa anlev ëd Pier Celestino Gilardi.

Ant ël 1896 a espon a la Prima Trienal ëd Turin con ël quàder “La preghiera”. A oten un bon sucess.

Da col moment a partéssipa a tute j’esposission ëd la Promotris ëd le Bele Art ëd Turin.

Soe piture as vëddo con frequensa a le grande esposission nassionaj e internassionaj a Milan, Roma, Mònaco ’d Baviera e Barslon-a.

Soa atività giovanil a s’esprim ’dzortut con ritrat e quàder ëd figura.

Ëd caràter un pò sarà e solitari a l’é fedel ai prinsipi che la bon-a pitura a ven-a da l’osservassion dël ver; a l’é për sòn che as piega nen a mòde o a regim polìtich che ant la prima metà dël Neuvsent a condission-o ’l mond coltural. Për sté lontan da compromess comerciaj e colturaj as dédica a l’insegnament për avèj la sicurëssa d’un ëstipendi e ant l’istess temp pituré an libertà.

Rigoros ant ël disegn e ant l’osservassion ëd la natura, a l’ha studià le bestie dij pascagi àut, ij galinass e ’l paisagi.

Bele coltivand la figura, soa atension a l’é adressasse a soget con animaj da èira, colomb, galin-e, anie e cravòt, realisà con sì tanta bravura da esse considerà tra ij pì brav animalista italian ëd soa época.

Për tanti ani a l’é stàit sòcio al Cìrcol ëd j’Artista ’d Turin anté ch’a l’ha sèmper partessipà a le mostre.

Ant j’Ani Tranta dël sécol passà a l’ha prontà na mostra përsonal a Noara dova na soa euvra a l’é stàita aquistà dal Museo dël Brolèt.

A càusa ’d sò caràter riservà a l’é restà ampess dësmentià da la crìtica che për boneur ant j’ùltim vint ani a l’ha giustament rivalutalo.

Ij sò ritrat a rapresento lë specc d’un’época dova ’l pitor, con osservassion aùssa, a rapresenta masnà al duvert, sgnore setà an giardin o giugador da carte; tut an armonìa con la natura.

Ma quand ch’a pitura animaj, a s’arvela pitor rafinà da la penelà eleganta e dësgenà. A travaja fin-a a j’ùltim di ’d soa vita e a meuir a Turin ant ël 1954.

Stampa solo il testo dell'articolo Stampa l'articolo con le immagini

Articolo pubblicato il 06/02/2014